Sigiriya

Met dat ik dit schrijf, schrik ik me terpletter… een gekko schiet over de muur van ons tja wat is het… hutje, glipt zo door een spleet naar buiten. Goed, hoort er dus ook bij…

Donderdagochtend vertrokken we nog vol goede moed naar Polonnaruwa - de ruïnestad uit 950 ergens. Het mag überhaupt weer een wonder heten dat we daar levend zijn aangekomen, maar hey daar hebben we het verder niet over. De puber onder ons had het na één afgraving wel gezien en bleef de rest van de tijd in het jeepje zitten. Het was behoorlijk afzien, want zweten!!!! In de sportschool heb ik daar minder last van… misschien toch iets meer m’n best gaan doen 😱

Het is een kwestie van dit moet je eigenlijk gezien hebben, maar niemand (van ons gezin, behalve ikzelf) interesseert het iets. 

Eenmaal terug zijn we heerlijk afgekoeld in het fantastische zwembad bij ons hutje en de dag afgesloten bij een op het oog super simpel tentje, maar daar de beste curry & rotti gegeten tot nu toe!

Einde van de ochtend vertrokken we naar het midden van het land, daar is het iets koeler (lees 30 ipv 34 graden), wat op zich best aangenaam is…

Maar voor het zover was, gebruiken wij nog even onze beenspieren en beklimmen een bergje. De ‘Pidurangala-rock’, met uitzicht op de Lions rock. 2 kilometer trappen klimmen en het laatste stuk klauteren over de rotsen, maar het was de moeite waard. Want wat een adembenemend uitzicht ❤️